Ina Benita. Za wcześnie na śmierć

Biografia powstała przed wyjściem na światło dzienne losów powojennych aktorki. Autor bazował głównie na warszawskich materiałach archiwalnych.

Biografia powstała przed wyjściem na światło dzienne losów powojennych aktorki. Autor bazował głównie na warszawskich materiałach archiwalnych.

Dziękuję za książkę o Innie Benicie, miły prezent.
Blond wamp, femme fatale, tajemniczość i kontrowersje.
Aktorki, aktorzy i film , okresu międzywojnia zawsze kojarzę z Panem Janickim, wpływ i kształtowanie pokoleń, zasługi dla kultury i sztuki. Elokwencja, pasją i kultura słowa, i osobista.

Książkę przeczytałam i ponownie wpadłam w zachwyt, tamten czas, czar Iluzjonu, gwiazdy, ich życie, blichtr.
Technika, która w zawrotnym czasie przechodzi z filmu niemego do dźwiękowego, w kilka tygodni kręcimy film, najczęściej w studio, rzadkość to plenery, banalne komedyjki (zamiana ról, przebranie, gagi, ograne, odgrzewane pomysły) , melodie piękne, często płytkie teksty w duetach Żabczyński - Mankiewiczów, Bodo - Dymsza - Grossówna, Benita, Sym, Brodniewicz itd...
Aktorstwo na średnim, by czasami (dziś też) twarz i warunki fizyczne oglądać a nie kunszt gry. Ćwiklińska, Osterwa, Junosza - Stępowski, Fetner i kilku innych.
I jest Ona, bo trzeba przyznać w tym zestawie bladych piękności, przewracania oczami, tragizmu, nudności, nienaturalności, strachu typu "chciałbym a boje się, co ludzie powiedzą"
Ina Benita, która rozwinęła się i miała odwagę zawalczyć o siebie, i o wizerunek, o którym każda marzyła, a tylko Ona zdobyła.
Idealne warunki i potencjał.
Widziałam kilka filmów. Biografia otworzyła mi drzwi do filmów, które były dla mnie zaskoczeniem i niespodzianką. I tutaj żałuję, że cykl w Starym Kinie skupiał się na bardzo popularnych i nie zawsze wybitnych pozycjach.
Autor wyjaśnił mi tajemnicę okresu wojny, powojennych losów aktorki. Ciekawym odkryciem był Zbigniew Staniewicz i jego tragiczna śmierć, a tutaj rozwiązanie zagadki.
Ina Benita poraża seksualnością, potrafi być uwodzicielką, wampem a zarazem zwykłą dziewczyną czy nawet chłopką. Urok, romantyzm, seksapil kontra prymitywizm, prostactwo.
Dwa filmy, których nie oglądałam.
"Przybłęda" z 1933 roku, film warto wypunktować z kilku powodów m.in; naturą i Huculszczyzna, plenery urzekają nawet natenczas, film w plenerze ( dominowało studio wtedy),Benita emanuje naturalnością, doskonale kompiluje uroda, fonogeniczność, strój ludowy, obyczajowość i podobieństwo do Jagny z "Chłopów"(pierwiastek dążeń i pragnień, izolacja, zabobony, strach, siła w gromadzie) z surowością natury i ludzi.
Zachwyca film prostotą, naturą, dźwiękiem z pogranicza piły, sztyletu, złowrogich uderzeń w ciszę.
Drugi film, który specjalnie zobaczyłam "Ludzie Wisły" z 1938 roku w reżyserii Aleksandra Forda i Jerzego Zarzyckiego.
Plener, naturą, rzeka Wisła z barkami, berlinkami i ludźmi rzeki. Prawdziwy obraz życia na barce, żywioł wody, przestępczość i problem transportu. Losy ludzi uwikłanych i mocno zakorzenionych w społeczność wodnych domów.
Tematyka i ich problemy to drugi plan, bo to wszystko przysłaniają zdjęcia i praca operatora.
Operator był nieprzypadkowo mężem Iny Benity - Stanisław Lipiński.
Poetyckość, natchnienie obrazu Wisły, berlinek, ludzi w koegzystencji.
Płyniemy z nurtem rzeki, odwiedzamy miasta, przekraczamy bramy (i tutaj widzę, to co lubię w 'zdjęciu" obrazu, to co otwiera , co fascynuje mnie w architekturze, detalu),słuchamy pieśni duszy i niepokoju przy szklaneczce rumu. Ina jest zjawiskowo portretowana, czuje się magię i chemię operatora, i aktorki.
Nowatorskie rozwiązania kadrowania od dołu, koloryt w czarno- białym wymiarze, wzorowanie na radzieckim ( dobra szkoła) czy francuskim filmowaniu.
Przepiękny film od strony technicznej przy banalnej historii.
Dziękuję za kolejne inspiracje i odkrycia, i niekończący się zachwyt nad dziedzictwem narodowym i ludzkim geniuszem.

Dziękuję za książkę o Innie Benicie, miły prezent.
Blond wamp, femme fatale, tajemniczość i kontrowersje.
Aktorki, aktorzy i film , okresu międzywojnia zawsze kojarzę z Panem Janickim, wpływ i kształtowanie pokoleń, zasługi dla kultury i sztuki. Elokwencja, pasją i kultura słowa, i osobista.

Książkę przeczytałam i ponownie wpadłam w zachwyt, tamten czas, czar Iluzjonu,...

Bardzo dobrze napisana biografia, a życie Benity samo z siebie jest scenariuszem świetnego filmu. Długo wychodziłam z przyzwyczajenia, że jedna z moich ulubionych przedwojennych aktorek nie zginęła podczas Powstania, a miała potem może niełatwe, ale jednak, życie... Czytałam o wszystkim z prawdziwą przyjemnością!

Bardzo dobrze napisana biografia, a życie Benity samo z siebie jest scenariuszem świetnego filmu. Długo wychodziłam z przyzwyczajenia, że jedna z moich ulubionych przedwojennych aktorek nie zginęła podczas Powstania, a miała potem może niełatwe, ale jednak, życie... Czytałam o wszystkim z prawdziwą przyjemnością!

Żeby wszyscy autorzy biografii byli tacy dociekliwi! Polecam.

Żeby wszyscy autorzy biografii byli tacy dociekliwi! Polecam.

Przeczytałem z bardzo dużym zainteresowaniem i można tylko żałować, że książka została wydana… paradoksalnie zbyt szybko. Kilka miesięcy później wyszły na jaw informacje, które znacznie poszerzyły naszą wiedzę o dziejach niezwykłej Aktorki. Jej życiorys jest świetnym materiałem na scenariusz filmu fabularnego. Może kiedyś tego doczekamy…
Co do samej książki, widać zaangażowanie Autora, Jego fascynację osobą Iny Benity, pieczołowitość w gromadzeniu materiałów źródłowych. Wcale się nie dziwię, będąc miłośnikiem cyklu „W starym kinie” zapamiętałem ten najpiękniejszy uśmiech zachowany na taśmie filmowej. Na ekranie Ina Benita była uwodzicielska, zalotna, lecz tak naprawdę niczego nie musiała udawać. Aczkolwiek malkontenci stwierdzą, że w książce zbyt wiele wprowadzono danych o polskim filmie, teatrze, a zbyt mało o samej bohaterce biografii. To prawda, choć to akurat nie przeszkadzało mi zupełnie. Bardzo lubię czytać o świecie dawnych aktorów, bo tak ulotne są ich dokonania, zwłaszcza te występy na scenie teatralnej czy kabaretowej. Narrację ożywiają wspominkowe wstawki o Inie, które padają z ust aktorek: Lidii Wysockiej, Krystyny Marynowskiej czy Marii Kaniewskiej.
Z lekturą tej książki jest podobnie jak z piosenką „Stay” autorstwa grupy Shakespears Sister: jest pięknie, nastrojowo, ale wszyscy czekają na 1:58, kiedy wchodzi z diabelskim wokalem Siobhan Fahey :-) W książce z niecierpliwością czekamy na rozdziały poświęcone czasom wojennym – ta partia jest najciekawsza, choć owiana mgłą tajemnicy. Jest ciekawie także ze względu na to, że Autor dotyka drażliwego tematu związanego z występowaniem w ramach jawnych teatrów, które o dziwo cieszyły się dużym powodzeniem. Z perspektywy powojennej łatwo oceniać ludzkie postawy, ferować wyroki, ale tylko ten kto przeżył tamte czasy może powiedzieć, jak wtedy wyglądało życie, czym były plotki i bezpodstawne oskarżenia o współpracę z okupantem. I czy aby rzeczywiście tylko praca w zawodzie aktorskim i występowanie przed polską publicznością w czasie okupacji było działaniem niegodnym. W takiej sytuacji być może najlepszym rozwiązaniem było rozpłynąć się we mgle zapomnienia. Bardzo ciekawe zagadnienie – godne szerszego rozważenia.
Cóż poza tym: ładne, twarde wydanie, załącznik w postaci wykazu wszystkich ról teatralnych i filmowych. I tylko to zakończenie, przedwczesne i niedomówione… 7,5/10

Przeczytałem z bardzo dużym zainteresowaniem i można tylko żałować, że książka została wydana… paradoksalnie zbyt szybko. Kilka miesięcy później wyszły na jaw informacje, które znacznie poszerzyły naszą wiedzę o dziejach niezwykłej Aktorki. Jej życiorys jest świetnym materiałem na scenariusz filmu fabularnego. Może kiedyś tego doczekamy…
Co do samej książki, widać...

Ina Benita - aktorka zapomniana. Zapomniana na własne życzenie. Obecnie nie ma powtórek filmów, kabaretów czy musicali z jej udziałem więc trudno czytać opisy jej ról oraz dokonań artystycznych w produkcjach, których się nigdy nie oglądało, bo od mniej więcej 30 lat nie są nigdzie dostępne.
Książka to taki spis jej wszystkich ról, które zawsze były doskonałe, a według Autora, Ina zawsze we wszystkim była najlepsza. Negatywne recenzje, to zdaniem twórcy książki zawiść i brak elementarnej wiedzy recenzenta.......
Najsłabszą częścią książki jest zakończenie. Najpierw autor wysuwa jedną teorię, a potem znienacka twierdzi coś zupełnie przeciwnego. Co więcej przedstawia dowody i wypowiedzi osób, które tę przeciwną teorię potwierdzają, po co więc to zamieszanie?
Książka dla osób, które wiedzą kim była Ina Benita i chcą uszeregować wiedzę na temat jej ról. Tacy, którzy szukają tu Iny Benity - kobiety, żony i matki, człowieka - mogą się rozczarować. Autor wspomina na ten temat bardzo niewiele, wręcz mimochodem. Tak jakby postawił sobie za cel wystawienie pomnika osobie dawno zapomnianej, którą trochę nieudolnie próbuje wskrzesić.
Ostatnio powstała jeszcze inna książka o Benicie, po którą być może sięgnę jeśli będzie rozwijała te wątki życia aktorki, które Piotr Gacek pominął. Sądzę jednak, że jeśli twórczość tej artystki nie będzie przypominana kolejna książka o niej nie przywróci jej należnego miejsca w artystycznym świecie. Chętnie przeczytałabym dobrze udokumentowany reportaż o jej całym życiu, także tym powojennym, zamiast kolejnej porcji domysłów i spekulacji.

Ina Benita - aktorka zapomniana. Zapomniana na własne życzenie. Obecnie nie ma powtórek filmów, kabaretów czy musicali z jej udziałem więc trudno czytać opisy jej ról oraz dokonań artystycznych w produkcjach, których się nigdy nie oglądało, bo od mniej więcej 30 lat nie są nigdzie dostępne.
Książka to taki spis jej wszystkich ról, które zawsze były doskonałe, a według...

Postać Iny Benity wreszcie się doczekała biografii książkowej. Czekałem na tę książkę długo i.. niepotrzebnie... Nie dobrnąłem nawet do połowy. Nudna i narracja autora nie przypadła mi do gustu..

Postać Iny Benity wreszcie się doczekała biografii książkowej. Czekałem na tę książkę długo i.. niepotrzebnie... Nie dobrnąłem nawet do połowy. Nudna i narracja autora nie przypadła mi do gustu..

Niezwykła historia życia Iny Benity!
Niesamowite jest jak mało znana jest nasza główna gwiazda kina przedwojennego. Nie-do-wiary!
Książka jest skarbem dla teatrologów - dowiadujemy się co było na afiszu rok po roku, poznajemy adresy teatrów, teatrzyków, kabaretów.
Bardzo dobrze udokumentowane i usystematyzowane.
Teksty, słowa piosenek, a nawet scenariusz filmu autorstwa Iny.

Aż trudno uwierzyć, że te wszystkie związki uczuciowe, filmy, małżeństwa, bale oraz doświadczenia wojenne (z zaskakującym, nie opisanym w książce zakończeniem) składają się na życie jednej osoby!!

Niezwykła historia życia Iny Benity!
Niesamowite jest jak mało znana jest nasza główna gwiazda kina przedwojennego. Nie-do-wiary!
Książka jest skarbem dla teatrologów - dowiadujemy się co było na afiszu rok po roku, poznajemy adresy teatrów, teatrzyków, kabaretów.
Bardzo dobrze udokumentowane i usystematyzowane.
Teksty, słowa piosenek, a nawet scenariusz filmu autorstwa...

Ciekawa biografia zapomnianej przez lata gwiazdy międzywojennego kina. Pewnym mankamentem jest dla mnie fakt, że aktorkę opisano jedynie przez pryzmat pracy zawodowej. Mało dowiadujemy się o jej życiu prywatnym - są to raczej suche fakty (z tym się rozstała, z tym się związała). Wielka szkoda też, że książka wyszła, zanim rozwiązała się zagadka powojennych losów Iny. To byłby finał!

Ciekawa biografia zapomnianej przez lata gwiazdy międzywojennego kina. Pewnym mankamentem jest dla mnie fakt, że aktorkę opisano jedynie przez pryzmat pracy zawodowej. Mało dowiadujemy się o jej życiu prywatnym - są to raczej suche fakty (z tym się rozstała, z tym się związała). Wielka szkoda też, że książka wyszła, zanim rozwiązała się zagadka powojennych losów Iny. To...

Słabo, słabo, słabo.
Jeśli chciałabym dowiedzieć się, w jakich filmach po kolei grała Benita - odpaliłabym internet. O jej życiu prywatnym - bardzo mało. A jeśli już, to słodziutko, milutko, mdło.
Da się wyczuć fascynację autora bohaterką, przez co brakuje wnikliwości i obiektywnego spojrzenia.

Słabo, słabo, słabo.
Jeśli chciałabym dowiedzieć się, w jakich filmach po kolei grała Benita - odpaliłabym internet. O jej życiu prywatnym - bardzo mało. A jeśli już, to słodziutko, milutko, mdło.
Da się wyczuć fascynację autora bohaterką, przez co brakuje wnikliwości i obiektywnego spojrzenia.